Heilzame Aarde Flyer

Nr. 34 – januari 2025 

’Een bezinning tijdens de Heilige Nachten
tussen Kerst en Driekoningen
als beleidskompas voor 2025’.

 

Toen mijn wijlen vader, medeoprichter van onze stichting, mijn persoonlijke moed voor ons leven en werk zo’n tien jaar geleden voor het laatst bewust peilde, behoefde ik hem in mijn antwoord niet teleur te stellen. Dhanalakshmi en Gerrit brachten ooit hun talenten en capaciteiten tezamen en aanvaardden de levensverbintenissen die ze met hun werk ‘voor Ecologie, Landbouw en Mens op Weg’ gingen ervaren. Boven de obstakels van het plattelandsleven in Tamil Nadu verrijzen was meer dan soms een vereiste dat met moed tot enige verlossingskracht leidde.

Dhanalakshmi luistert jaarlijks, alsook nu ik dit schrijf, naar het ruisen van de wind in de rijpende rijstakkertjes. De boerderij wordt bezocht door vele tientallen soorten vogels. Van al dat moois worden we stil en bewonderen de schepping van de wereld om ons heen. De kracht die het leven om ons heen uitstraalt, wordt getoond door de gewassen die nagenoeg nooit lijden aan tekorten of zogenaamde ziekten. Bij de boerderijdieren ligt de uitdaging voor gezondheid echter op een hogere lat. De geestelijke leiding, die we met name beleven met het hindoeïsme en het christendom, openbaart zich, schenkt en ondersteunt de gezondheid van het sinds 2006 ontstane boerderij-organisme. Hier letterlijk bij stil staan intensiveert de creatieve kracht van onze contemplaties.

In de stilte binnen jezelf wordt de stem van de ander en de natuur om ons heen de kans gegeven zich te uiten. Hier komen we op het punt om te leren aanvaarden dat we het verderf in de natuur en de tekortkomingen in de ander kunnen zien als onophoudelijke mogelijkheden om tezamen tot verdere ontwikkeling te komen. Het is gemakkelijker om de rug toe te keren naar een milieu en een maatschappij die hoognodig en met veel wilsinzet opwaardering behoeven. De mensheid komt echter enkel vooruit als we het leven tezamen aanpakken en we ons werk baseren op onze innerlijke bron. 

De uitdaging is groot in de Indiase mensengemeenschap die is verdeeld door diverse sociale kasten en kastelozen, enorme verschillen in opleidingsniveau en materieel bezit. Een ding hebben we echter allen gemeen en dat is de tanende gezondheid, waar een biologische boer een heel positieve bijdrage aan kan leveren zodra hij hiervoor werkelijk de ruimte en de ondersteuning krijgt.

We hebben zo onze eigen gedachten over de natuur en alle levensvormen. Maar een ander mens leer je pas kennen door open te staan voor zijn/haar eigen gedachten. We kunnen trachten levend te denken door jezelf in de ander te verplaatsen en jezelf weer in de ander terug te vinden. Deze offerkracht brengt ons tot een vrije gemeenschap die is gebaseerd op respect voor de gedachten en waarheden van de ander.    

Wij blijven vanzelfsprekend streven naar een gemeenschap waarbinnen mensen vrij zijn. Als we gelijkwaardigheid tussen mensen aanvaarden dan komen we in evenwicht met elkaar. Pas dan kan werkelijke vooruitgang en maatschappelijke ontwikkeling plaats gaan vinden. Zodra we middels ons eigen innerlijk uitreiken naar de ander en het innerlijk van de ander de ruimte geven dan komt er een onderlinge creatieve beweging op gang.   

We leven in een wereld waarin het steeds duidelijker wordt dat het werken aan jezelf een vereiste is, om de wereld om je heen vooruit te helpen. We merken altijd op Thiru Valagum Farm dat de natuur wel mee wil werken aan de onophoudelijke ontwikkelingen. Het voornaamste is echter om te volharden in ons werk met de mensen zodat men steeds meer onderling vertrouwen krijgt. Een sociale samenwerking tussen Thiru Valagum Farm, de dorpelingen en ieder die deel uitmaakt van de voedselketen vanaf productie tot consumptie brengt uiteindelijk heling met zich mee. Dit kan vanuit iedere gegeven situatie om overal ‘De Zelfvoorziening Dichterbij’ te brengen en de afhankelijkheid van de industriële machten zo veel mogelijk los te laten.

We blijven trouw aan onze doelstellingen. We vrezen, ondanks alle beslommeringen in de wereld, de toekomst niet. We houden ook niet krampachtig vast aan materieel bezit of een gefixeerd modellenprogramma. We zullen zien of de regels van ons lidmaatschap als formeel biologisch bedrijf ons verder brengen of ons beperken. De middenweg is de weg van de waarheid en het leven, die we onzelfzuchtig trachten te volgen. En waarom zouden we die weg niet willen volgen? Waarom zouden we geen verantwoordelijkheid willen nemen voor de natuur en de rol van de mens op aarde? De middenweg biedt een onafhankelijke levenshouding waarbij we het leed trachten mee te nemen en om te vormen. De middenweg laat aan de ene kant geen manipulaties toe die de wereldpolitiek en de multinationale bedrijven nastreven. Aan de andere kant weerhoudt het begaan van de middenweg het de mens er van zelf geen machtspositie op te leggen aan een ander. Onzelfzuchtig aan de slag ‘voor Ecologie, Landbouw en Mens op Weg’ leidt uiteindelijk tot de vrijheid en het welzijn van onszelf en de ons omgevende plattelandsgemeenschap.  

Horen we niet steeds vaker mensen zeggen ons zelf uit te moeten spreken zoals we zelf werkelijk zijn? Dit blijkt op het Indiase platteland en in de stad heel moeilijk te zijn. Mensen verbergen zich en hun essentie komt nauwelijks tot openbaring. Zelfs uiterlijk goed gedrag brengt hier maar weinig verandering in. Als we werkelijk empathisch te werk willen gaan dan behoren we de uniekheid van elkaar de ruimte te geven. De moeilijkheid is vaak, dat vele mensen hun eigen hogere individualiteit verborgen houden. De hokjesmentaliteit in India, met de kasten en andere vormen van stigma’s, maakt dat formele hoffelijkheid starre verstandhoudingen in stand houdt. Van hart-tot-hart-verhoudingen komen maar moeizaam in beweging. De onderlinge competitie onder alle deelnemers aan de bestaande voedselketen laat dit zien. Terwijl ik dit schrijf besef ik dat dit jaar de koopprijs voor de geoogste rijst van de boer extra laag wordt gehouden. De werkelijke inkomens- en voedselbehoeften onder de mensen worden te weinig gedekt.

Het blijft zeker het streven waard om de ander bij te staan om zijn oorspronkelijkheid of innerlijk te tonen. Het tegenwoordige sociale leven is echter zo verwikkeld dat de mens wordt geacht zich in te passen binnen een voorgeschreven werkelijkheid. Mensen worden genummerd en gestandaardiseerd. Deze matrix wereld is echter gedoemd om achter ons te laten, want mensen wensen in vrijheid tot expressie te komen en willen zich laten inspireren door het hogere. Er valt beter te vertrouwen op de bovennatuur dan de opgeworpen maatschappelijke regels die spiritualiteit buiten bereik houden. Het is belangrijk ons niet van de wijs te laten brengen door de hedendaagse wereldgebeurtenissen die de mens allerhande angsten aanjagen en doen ontsporen.  

In ons werk voor elkaar is het goed onze ondernemingen en daden herhaaldelijk te herbeproeven want geduld is een goede deugd. Handelen met inzicht komt pas tot stand na vele beproevingen. Levenskennis en krachtdadigheid horen bij elkaar als de inhouden op de twee schalen van een weegschaal. Levenskennis wordt werkzaam als je deze met kracht in de praktijk brengt. Kracht maakt op zijn beurt van de wijsheid een werkzame beschouwing. We vertrouwen er op dat ons geduldig streven naar zelfvoorziening steeds meer mensen tot het inzicht brengt de soevereiniteit van lokale voedselvoorziening te ondersteunen en ook in eigen handen te nemen. De beproevingen hiertoe tonen een lange weg.  

We blijven open staan voor de beste inspiraties en ideeën om blijvend aan de weg te timmeren. We laten hiervoor de natuur tot ons spreken en staan met open zintuigen paraat om uit de maatschappij af te lezen hoe we als boerderijgemeenschap onze weg het beste blijven vervolgen. We vertrouwen zeker ook op ons eigen kunnen om de boerderij te verzorgen en de mensen te inspireren. We trachten te doen wat de natuur en de mens werkelijk nodig hebben voor een verdere heilzame ontwikkeling. Gezien we duidelijk ingebed zijn in een mondiaal verspreide beweging voor ecologische, agrarische en mens-ontwikkeling, vertrouwen we er op dat ons werk samenhangt met de wereldontwikkelingen die werkelijk nodig zijn. Dit geeft ons naar alle bescheidenheid een terecht waarheidsgevoel wat betreft onze missie.

 

Hartelijke groet vanuit India namens Stichting Thiru Valagum Farm en de boerderij,         Gerrit Impens.

 

Als handleiding voor de hierboven aangeboden verslaglegging diende ‘De Deugden, Twaalf Meditaties op de Maanden van het Jaar’, door Herbert Witzenmann, 1968.