Heilzame Aarde Nieuwsbrief

Stichting Thiru Valagum Farm

Nr. 68 – november 2022

Help Thiru Valagum Farm ‘De Zelfvoorziening Dichterbij’ te brengen.

Beste vrienden,

Zoals ieder boerenechtpaar, hebben ook Dhanalakshmi en Gerrit met hun boerderij in India hun eigen geschiedenis gemaakt. Thiru Valagum Farm werkt momenteel hard aan een nieuwe toekomst. Iedere dag opnieuw kunnen we daarvoor met al onze fysieke, sociale en spirituele zintuigen de boerderij op ons laten inwerken. Wat is Thiru Valagum Farm en wat wenst het boerderij-organisme voor zichzelf? We onderzoeken in deze nieuwsbrief het verleden, nemen pas op de plaats en duiden onze intenties voor morgen.

Helaas is er weinig overgeleverd en gedocumenteerd over de geschiedenis van het regionale landschap. Ook weten we weinig over de vijf hectare land waarop we werken. Het boerenverleden lijkt te zijn vervlogen. De huidige boerderij en het omringende land geven echter hints om de landschapshistorie te leren kennen. We observeren de akkers, de bomen, het vee, de positie van de ons omringende dorpen, de waterlopen, de wegen, het resterende wild en het klimaat. Terugkijkend zijn we de toename aan technologische middelen om ons heen gewaar geworden, inclusief de veranderingen in het grondbezit en het grondgebruik. Het karakter van het landschap moet enorm veranderd zijn sinds de traditionele landbouw plaats maakte voor de Groene Revolutie, dat industrialisatie  met zich meebracht. Door de seizoenen heen veranderde het aangezicht van het landschap mee met de gewijzigde werkmethodes van de boeren.

Het is voor ons welzijn belangrijk de onderlinge ruimtelijke relaties te blijven herkennen. Vormen de dorpen en de landerijen ruimtelijk gezien een samenhangende heelheid? Met andere woorden, zijn dit gesloten systemen? We besluiten dat dit steeds minder het geval is geworden en dat deze voornamelijk open geworden systemen toenemend afhankelijk zijn geworden van sterke invloeden van buitenaf. De mate van zelfvoorziening is drastisch ingeperkt.

Wat vertellen onze twaalf (!) zintuigen?

Het zich steeds wijzigende landbezit verstoorde de grenzen van de boerderijen. (Dit staat gelijk aan de huid waarin het tast-zintuig functioneert). Het zich binnen de grenzen van ‘de verborgen tuin’ begeven werd ooit uit eerbied voor Moeder Aarde gedaan. Door begerige grondhandel verkreeg men steeds ingrijpende veranderingen van karakteristieke percelen grond. Ooit typisch nagenoeg zelfvoorzienende dorpen vervloeiden in elkaar en verloren hun culturele eigenheid. De originele dorpsgeest lijkt te zijn vervlogen. (Het ego-zintuig mist de waarneming van de essentie van het originele dorpswezen). Thiru Valagum Farm is ondertussen omzoomd door fysieke bomenhagen (huid) en het erf straalt een eigen uniek karakter uit. (Individuele geest). Voorzichtig kunnen we spreken van het ontwikkelen van een bedrijfs-individualiteit voortkomend uit het herschapen bedrijfs-organisme.

Op de ons omringende landerijen observeren we vooral in de rijstteelt een explosieve groeikracht in de met kunstmest behandelde gewassen. De gifspuit die daarop volgt vertelt (aan het levens-zintuig) dat de teelten ongezond zijn. Het valt ons vaak op dat collega boeren in hun diepste innerlijk weten dat ze vals spel spelen met de natuur. Het geschonken leven op aarde kunnen we echter niet als een spel beschouwen. (Halve) leugens omtrent wat werkelijk goed is, winnen het meestal nog van het overtuigd toepassen van waarachtige inzichten op de ons omringende boerderijen (middels het denk-zintuig). Van tijd tot tijd geven collega boeren onze werk-concepten weliswaar een pluim terwijl ze zelf hun intuities te vaak veronachtzamen en de waarheid omtrent heilzame landbouw in hun ziel onaangesproken laten.

Het levensverhaal van de boerendorpen en de boerenfamilies hebben de afgelopen decennia een geheel ander verhaal verteld, dan de tijden daarvoor. (Met het bewegings-zintuig neemt men de weg waar van onze biografie). De natuurlijke tradities werden vervangen door natuurwetenschappelijke methodes. De sociale struktuur werd individualistischer. De nu onbekende toekomst schrikt af. Wat spreekt het huidige landschap uit? Schoonheid? Hoe spreken de boeren zich momenteel uit? Idealistisch? (Ontwaren we met het spraak/taal-zintuig inspirerende ideeën?). Op Thiru Valagum Farm trachten we ons vrij te voelen en onze idealen uit te spreken, gevoed door wat ons innerlijk aanstuurd. ‘Mens op Weg’ zijn letterlijke woorden uit ons bekende logo, want zonder voortdurende ontwikkeling is er geen (levens-)doel.

Jaar na jaar zagen we Thiru Valagum Farm verrijzen vanuit de zwaarte van het omringende landschap, waar een bepaalde verstarring was opgetreden. Een langzaam in balans komende biodiversiteit van bomen, gewassen en dieren verscheen voor het oog op onze vijf hectare land. (Het evenwichts-zintuig maakt ons bewust hoe we in de omgeving staan). Gestadig wordt de boerderij een plek waar men weer tracht te luisteren naar het inspirerende geluid achter de schermen van de fysieke omgeving. (Het gehoor kan de geest achter de materie ervaren, net zoals bij muziek). De balans in het ons omgevende gekluisterde landschap is over het algemeen verdwenen en de inspiratie voor vernieuwing krijgt nog te weinig gehoor.

Onze ervaring vertelt ondertussen wel dat onze producten een aangenamer aroma hebben dan de doorsnee landbouwproducten. Ook onze compost is een lekker ruikende meststof in vergelijking met de bijna geheel aandachtsloze recycling om ons heen. (De reukzin helpt om morele oordelen te vellen voor wat goed, minder goed en slecht is). De manier waarop we werken op Thiru Valagum Farm wekt dikwijls toch wel de belangstelling op van diverse mensen. Soms worden we geprezen, waar we een warm gevoel bij krijgen, en soms wekken we jaloezie op en laat het mensen koud hoe we te werk gaan. (Met het warmte-zintuig kunnen we interesse tonen). Er mag letterlijk en figuurlijk geen luchtje hangen aan wat we op de boerderij doen. En we doen ons best om warmte uit te stralen naar de collega boeren en de landarbeiders, om bij hen interesse te wekken voor een natuurlijke en sociale manier van boeren.

Bij het bereiden van de maaltijden en het proeven van de gerechten wordt geconstateerd of de voeding levenskrachtig en gezondmakend is. De gangbare boeren verkopen hun granen (vooral rijst) meestal liever door en kopen ander graan in voor eigen consumptie. (Het smaak-zintuig getuigt dikwijls van een rationeel gezond verstand). Kijken we over de landerijen heen dan ervaren we een bepaalde gewaarwording bij het zien van de akkers van de gangbare en enige ecologisch werkende collega’s boeren en de gewassen op Thiru Valagum Farm. De industriële landbouw is vaak echt niet om aan te zien, maar we zouden hier niet van moeten wegkijken. Zien doet dikwijls de realiteit geloven zonder ons iets in te beelden. (Het gezichts-zintuig doet middels de zonnestralen op de wereld werkelijk wonderen, als we hier een open oog voor hebben).

Tot zo ver de twaalf zintuigen.

Voor de gezondmaking van de landschappen richten we de aandacht op samenhangen. Hoe verschijnt een boerderij voor je in het hier en nu zodra je deze nadert en het erf oprijd? De wind en de regen spelen een rol in de vorming van de bomen en gewassen. Vanuit de natuur zelf wilt onze leefomgeving graag een eenheid vormen. Kleinschalige biodiverse landbouw vertoont zich geheel anders dan grootschalige monotome landbouw. We ontwaren bijzondere schakeringen tussen licht en donker.

Als we een landschap of boerderij langere tijd kennen dan herkennen we de ritmische wisselingen doorheen dag en nacht en de seizoenen, of zelfs de meerjarige teeltopvolging. Vroeger verscheen het landschap anders aan het oog dan nu. Hier in India heeft men getracht de teeltseizoenen zo veel mogelijk op te rekken, waarbij men het natuurlijke ritme van de seizoenen negeert.

Het levensverhaal van een landschap of boerderij meldt de samenhangen tussen onder meer de bodem, het water, de gewassen de dieren en de mens. Het bijzondere karakter doorheen de tijd wordt soms geheel ingewisseld door een andere bedrijfsvoering. De vormende krachten in de natuur en de werkzaamheden van de mensen haken doorheen de tijd geheel anders op elkaar in. Bijzondere locale microklimaten hebben dikwijls plaats moeten maken voor een saaie algemeenheid.

Iedereen kan in enkele karakteristieke woorden uitdrukken hoe het landschap om zich heen of hoe zijn boerderij zich manifesteert. Als boer van Thiru Valagum Farm denk ik hierbij meestal direct aan de nagenoeg 1:1:1 verhouding tussen bomen, gewassen en boerderijdieren en het welkome thuisgevoel op ons erf.

James Lovelock heeft de mensheid er met zijn boek ‘Gaia’ aan herinnerd dat Moeder Aarde een levend organisme is. Dat was niks nieuws op zich. De mensheid uit het verre verleden beleefde de aarde vanuit een spirituele blik, vanuit de hemelhoogten zogezegd. Wat met Lovelock wel nieuw was, is dat we ons nu vanuit een op de materie gerichte blik de aarde een zelfstandig leven toeschrijven. Gelukkig maar. De bonus die we Moeder Aarde nu nog extra mogen toebedelen is een ziele- en geestesleven temidden van de andere hemellichamen.

Een levende cel kunnen we vergelijken met het aarde-organisme. De cel heeft een centrum, protoplasma en een celwand. Het manipuleren van levende cellen stuit vele mensen tegen de borst, alsook het technocratisch naar de hand zetten van de aarde. Het traditionele zelfvoorzienende dorp en het eeuwenoude gemengde landbouwbedrijf zijn ook voorbeelden van levende organismen. Let wel, de enige door de mens geschapen organismen die heilzaamheid kunnen voortbrengen. Het herscheppen van organismen met genenmanipulatie, van planten, dieren en zelfs mensen, is niet aan de mensheid gegeven maar leidt tot dood en verderf.

Thiru Valagum Farm als levend organisme heeft bomenhagen als ’celwand’, voedingsgewassen als ‘protoplasma’ en het binnenerf vormt de ‘celkern’. De stalmest vinden we in het midden van het bedrijf waar vercompostering tot nieuw leven leidt. Ter verduidelijking: Vanuit het midden van een ei vindt de groei van een nieuw dier plaats. Terwijl het zich in het ei bevindt voedt het zichzelf met het eiwit, beschermd door de eierschaal. Dus vanuit het erf van de boerderij ontwikkelt zich de mens en nieuw leven, gevoed door de omringende akkers, omzoomd door bomenhagen. Dit ‘holon’ (heelheid) brengt ons heilzaamheid en is ons heilig. Daarom onze naam: Thiru Valagum = Heilzame Aarde.

Idealen, normen en waarden werden in het traditionele familie boerenbedrijf van generatie op generatie overgebracht. De levensgewoontes waarborgden grotendeels de toekomst. Dorpen en families vertoonden gezonde samenhangen.

Toenemend materiëel bezit en het beklimmen van de maatschappelijke ladder (via opleiding, politieke sturing, industrialisatie van de landbouw en de ontmanteling van de natuur en het culturele landschap) werd middels het emanciperen uit het familiebestaan steeds meer een individuele drijfveer. Het familiebedrijf werd tot een industrie, wat ook ten dele in India het geval werd, in eerste instantie dan toch tot een overwegende economische activiteit. Egoïsme deed de verantwoordelijkheid voor de toekomst van de aarde en de mensheid nagenoeg teniet.

Voor de Tweede Wereldoorlog zijn nieuwe idealen voor de landbouw reeds in praktijk gebracht, maar pas daarna kwam de ecologische landbouw beter op gang. Nu wordt de druk op de natuur en de maatschappij nog veel meer ervaren en wordt de roep om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen voor de toekomst steeds luider hoorbaar. De alarmbellen luiden inmiddels.

Terwijl de wereldbevolking reeds enkele eeuwen sneller toeneemt, hebben wereldwijd vele honderdduizenden boeren  inmiddels hun land verlaten. Hun plaats wordt nog steeds toenemend ingenomen door de internationale monopolies van landbouw en voeding ten behoeve van industriële/technocratische landbouw.

De boeren die stand houden hebben zichzelf in het beste geval als bemiddelaar geplaatst tussen de natuur en de maatschappij. In de natuur leeft de goddelijke vormkracht. In de mensheid leeft de vrijheid te kiezen tussen opbouw en afbraak. Moeder Aarde hangt voor haar heilzaamheid af van onze keuze.

Thiru Valagum Farm werkt al twee decennia ‘voor Ecologie, Landbouw en Mens op Weg’. Ons devies sinds 2021 luidt ‘De Zelfvoorziening Dichterbij’.

In ons werk hangen we af van onze eigen creativiteit en eisen hierin onze vrijheid op. Boerin Dhanalakshmi en boer Gerrit vormen de schakel tussen hun bomen, gewassen en dieren aan de ene kant en de regionale dorpsgemeenschap aan de andere kant. We wensen onze idealistische principes niet prijs te geven. Het regionale landbouw-departement staat onze ontwikkelingen bij. Wij trachten steeds de samenwerking te verbeteren binnen de locale landbouwgemeenschap. De voeding voortgebracht door Thiru Valagum Farm heeft een natuurlijke levenskrachtige kwaliteit, goed voor aarde en mens. We wensen toenemend voort te bouwen aan een plaatselijke gezonde voedselketen. Tientallen deels full-time en overwegend part-time landarbeiders staan ons hierin bij.

Vele tientallen vrienden van Stichting Thiru Valagum Farm hebben tot dusver de voortdurende ontwikkelingen van de boerderij mogelijk helpen maken. Momenteel vragen we om extra ondersteuning ‘De Zelfvoorziening Dichterbij’ te brengen middels investeringen voor een kippenstal en een geitenstal. (Vraag onze folder aan). Verrassend nieuws valt te melden (!), namelijk dat een trouwe donateur de benodigde investeringen voor een kippenstal heeft geschonken. Hiermee zal ‘De Zelfvoorziening (voor weer een gedeelte) Dichterbij’ kunnen komen. Deel onze berichten en promoot onze Nieuwe Tijd Podcast ‘Thiru Valagum Farm en boer Gerrit’ met hierin een boeiend uur interview over ons werk in India. https://www.youtube.com/watch?v=ozWibJb_Rhc&t=21s

Ook namens het Terneuzense bestuur hartelijke groeten

en vanuit India, Dhanalakshmi en Gerrit Impens.

En voor straks een vreedzame en liefdevolle Kersttijd gewenst.