‘H e i l z a m e A a r d e’
Nieuwsbrief
Stichting Thiru Valagum Farm
2017 Juli Nr.52
Nieuws van Stichting Thiru Valagum Farm Terneuzen
en Thiru Valagum Farm in India
Beste vrienden,
Het was geen grap, maar op 1 april begon de tweede ronde van de geboorte van lammetjes op de boerderij. Onze schapen hebben na enkele jaren onder de hoede te zijn geweest van een herder, onderdak gevonden bij onze koeien. De hete droge Indiase zomer was al begonnen en we vingen aan met een tweede snede snijvoer voor het vee. Met de kweek van onze bijna 100 konijnen hielden we voor de zomermaanden even pas op de plaats. Het perceel bos aan de boerderij kon wat gemakkelijker de zomermaanden in, dan het afgelegen tweede perceel wat tijdens de hete periode volkomen is verdroogd. De bron alwaar we daar met enkele boeren van afhankelijk zijn is geheel uitgeput. De verwachte brandhoutoogst over enkele jaren is daarmee met de helft verloren gegaan. Na een tweede mislukte najaarsmoeson op rij, konden we ons toch tegoed doen aan heerlijke tomatensaus van eigen teelt uit de schaduwkas.
Dit jaar zijn vier stiertjes onder een gewenst gewicht verkocht vanwege het tekort aan rijstestro en graasmogelijkheden. Onze rijstoogst was een jaar geleden al gehalveerd vanwege het regentekort. Afgelopen winter was er in het geheel geen rijstoogst door het uitblijven van voldoende regen. Ook het vee lijdt hier onder, omdat rijstestro bijvoeren essentiëel is. Voor onze klanten, zorgontvangers/medewerkers en ons gezin is de afwezigheid van een rijstvoorraad een kostelijke aderlating, omdat rijst hoofdvoedsel is en onze producten een vorm van loonverstrekking vormen.
Naast een redelijke oogst van enkele bonensoorten waaronder een nieuwe droogteresistente boon, hebben we ook wel een mooie hoeveelheid cocosnoten kunnen verkopen voor de locale olieverwerking. Traditionele mango’s verlieten het erf echter voor een te lage prijs.
De vraag die vaker rijst, is hoe we de productie en de levenskracht op een aanvaardbaar peil kunnen houden, nu de regenseizoenen van slag lijken te zijn. Ook de dieptebron op de boerderij voorziet ons momenteel maar met een kwart van de mogelijke bevloeiïng. We onderzoeken of we een kostelijke nieuwe diepere bron gaan boren.
Na een tijdsbestek van twee jaar bevonden we ons met ons gezin vanaf 20 april weer eens op Nederlandse en Vlaamse bodem. Terwijl de schapen in India zich redelijker wisten te handhaven dan de koeien, kwam bijna meteen de melding dat er een ooi was gestorven aan een slangebeet.
Met dochters Mithra en Obilot, mijn vrouw Dhanalakshmi en ik vonden we bij oma Cecile Impens onderdak op de Veste in Terneuzen. Algauw lieten we filmpjes zien aan bewoners van zorgcentrum Ter Schorre in Terneuzen, waar Francois onze (schoon-) vader en opa verblijft. Dit maakte vooral indruk op de bewoners, die vage herinneringen hebben van intercontinentale reiservaringen. We prijzen er de goede verzorging van de bewoners, maar missen een tuinman om de omliggende tuintjes met bloemen, groente en fruit te verzorgen!!!
Zorgboerderij het Hof van Axel werd ook bezocht om ons werk in India eens te kunnen vergelijken. Opa Impens had hier eerder korte tijd dagbesteding genoten en was onder de indruk van de paarden en de aardappeloogst. We zagen hoeveel zo’n plek ook in Nederland betekent voor mensen met diverse zorgbehoeften. De zorgboerderij wordt met liefdevolle aandacht onderhouden.
Dhanalakshmi en mijn ogen gingen open met een bezoek aan de Zonnetuin en de Nieuwe Akker in Haarlem. De eerste bevindt zich in een ecologische volkstuin, waar iedere deelnemer biologisch tuiniert. De Zonnetuin, welke wordt beheerd als stichting met educatieve doestellingen, besteedt vooral aandacht aan de compostverwerking, maakt gebruik van preparaten om de ecologische schakels en energetische krachten met elkaar te verbinden en ziet zon, maan, aarde en cosmos als één bezield geheel. Het was o.a. een bijzondere bevinding aldaar te vernemen, dat de Christuskracht een bewuste plaats wordt gegeven in het levend maken van alles wat in de tuin ontkiemt, groeit en wordt geoogst. Tuinieren kan weer helend en heilzaam worden als we de ingang daarvoor weten te vinden. We danken Carmencita en haar inspirator Guurtje voor hun baanbrekende werk.
Oud studentenvriend Rico uit mijn Sociale Academietijd van rond 1980, leidde ons enthousiast naar de Nieuwe Akker. In Haarlem blijkt vanuit de stadscultuur een opstanding bewerkstelligt te worden, wat de mens middels de voeding weer verenigt met moeder aarde. Naast medewerkers, vrijwilligers en zorgontvangers wordt er in een open tuin en in een kas voor honderden consumenten biologische groente gekweekt, welke de deelnemende gezinnen vaak met hun kinderen komen oogsten. Tijdens de open dagen voor biologische bedrijven op 17 en 18 juni, hebben Dhanalakshmi en ik op beide locaties van de Nieuwe Akker onze Thiru Valagum Farm kunnen presenteren. We zijn verblijd dat m.n. Annitta en Erik invoelden dat hun initiatief en ons werk in India overlappingen hebben. Hierbij kunnen we denken aan het voortbrengen van gezonde voeding in directe samenwerking met de gemeenschap, en het inbouwen van een organisatiestructuur welke mensen ontwikkelingskansen geeft. De verbinding met de aarde en het belang van zelfvoorziening lijken richtlijnen te zijn welke we beiden proberen te volgen. We zijn ook dankbaar voor de inbreng van Christiaan, die aan beide initiatieven zijn inbreng en participatie biedt.
Provinciale Zeeuwse Courant journalist Guido van der Heijden zorgde tijdens ons Europees bezoek voor een aardig krantenartikel ‘Bioboer biedt thuis voor de armen’ (over een vijf hectare groot stukje wereldverbetering) met een verhaal over ons werk en onze strevingen voor ecologie, landbouw en mens op weg. We hadden net vernomen dat BN de Stem journalist Jean-Lou de Gucht, die tijdens verleden jaren enkele uitgebreide artikelen voor ons had verzorgd, onverwacht was overleden. Hij had ons met zijn ‘portretten’ van geinterviewden een welkome bekendheid gegeven, waarmee de vriendenkring van Thiru Valagum Farm werd versterkt. Laten we er op vertrouwen, dat mensen ‘zo boven zo beneden’ elkaar blijven bijstaan in een wereld waar hartekrachten tussen mensen uiterst broodnodig zijn.
Buurthuis de Kameleon in Terneuzen bood een mooie ruimte, om onze vriendenkring te verwelkomen met videos en vertellingen over onze laatste twee jaren leven en werken in India. Naast oude bekenden en recente nieuwe vrienden, kwamen ook door de krant geattendeerde nieuwsgierigen op onze middagpresentatie af. We hebben geprobeerd beeldend en discussiërend ons werk in een zo breed mogelijk perspectief tot leven te brengen. Gezien onze familie-en zorgboerderij voortdurend streeft naar zelfvoorziening in een verarmde gemeenschap, met sociale tegenstellingen en een tekort aan locale kennis, werd de vraag opgeworpen, in hoeverre ook Zeeuws Vlaanderen onafhankelijk kan functioneren. Deze vraag leidde tot reacties, waarbij de gasten met een aangespoorde wakkerheid op de punt van hun stoel de huidige afhankelijke positie van de Zeeuws Vlaamse burger bespraken. In de hedendaagse omstandigheden, waarin het vredesvraagstuk en een commerciële voedselvoorziening voor het toenemende bevolkingsaantal zorgen baren, kan een discussie over dienstbaarheid, mensenrechten en vrijheid van talentenontwikkeling alleen maar goed doen.
Op Thiru Valagum Farm in India wordt er zeker ook naar gestreefd, om elkaar te dienen, elkaar te respecteren en elkaar de ruimte te geven voor de ontplooiing van goedaardige individuele strevingen. Gezien dit vanuit een geheel andere bodem wordt getracht dan vanuit Zeeuws Vlaanderen, met een achterstand in algemeen welzijn onder de Tamils, is de weg opwaarts niet gemakkelijk. Wat zijn we verheugd met het feit, dat Thiru Valagum Farm steun blijft ondervinden, om ons hoofd boven (het spaarzame) water te houden. Wat het natuurlijk en sociaal klimaat betreft, is het in zuid India een kwestie van volharden en vertrouwen, om de onbekende toekomst mensvriendelijk en met respect voor de aarde verder in te gaan. Duurzaamheid hangt af van samenwerking.
Tijdens een lang en respectvol gesprek met de Terneuzense wethouder Frank van Hulle heb ik o.m. ecologische zelfvoorziening en het vredesvraagstuk naar voren gebracht. In een politieke wereld waarin economische belangen onevenredig veel voorrang krijgen, heb ik althans getracht bij Frank een gevoelige snaar te raken voor mens en milieu. Ik wens hem veel moed daarvoor. Tussen de Zeeuwse en Vlaamse industriën; ‘Groen op Terneuzen!!!’
Met een extra presentatie in De Veste te Terneuzen, waar vooral oude bekenden uit onze vriendenkring aanwezig waren, hebben we naast ons algemene verhaal wat meer de ideologie, wat onze drijfveer vormt, uit de doeken kunnen doen. Thiru Valagum Farm is een familie-en zorgboerderij die naast productie en zorgverlening een maatschappelijke morele opdracht probeert na streven, ten behoeve van aarde en mens.
Tijdens een verhit gesprek over sociale onrust tussen De Veste bewonerscommissie, maatschappelijk/sociaal werk, politie en dienstverleners, begreep ik al snel dat het commerciëel uitbuiten van zorgbehoevenden voorrang verkrijgt, boven bijvoorbeeld de omliggende buitenruimtes in gebruik te nemen voor gezondmakende zelfvoorzienende volkstuinen. Nieuwe niet ecologische massale gaarkeukens, supermarkten en beleidsmakers varen er wel bij.
Op een warme meidag bezochten we in Goes een ‘Leer Azië Kennen’-bijeenkomst, georganiseerd door en bijgestaan door verscheidene initiatieven welke m.n. sociale ontwikkeling steunen ver weg van de Zeeuwse eilanden. Het werd een amikale bijeenkomst van mensen, die elkaar herkenden in een gezamenlijke drijfveer om de wereld meer menselijk en leefbaar te maken. Men zou wensen, dat dergelijke initiatieven net zo druk bezocht zouden worden als de vele muzikale evenementen in de regio. Dan keren de mensen terug huiswaarts met een drijfveer, om veel meer goeds te willen bewerkstelligen voor onze zorgelijke mensenmaatschappij. Laat ons geweten swingend worden!!!
Zoals gewoonlijk tijdens een bezoek aan Vlaanderen werden de hoogbejaarde en op rust zijnde zegen brengende Augustijner Zwart Zusters in Aalst verrast met een presentatie.
Vanaf half juli bevinden we ons weer terug in India. Vanwege het op de markt brengen van dubieuze rijstsoorten, werden we plotseling benaderd door consumenten die gegarandeerde kwaliteit willen. Helaas hebben we dus geen rijst op voorraad. We hopen nu vooral op een normale moeson, waardoor de gewasopbrengsten en de resultaten met het vee weer op peil kunnen worden gebracht. Het bezoek aan Europa was wat betreft onze interactie met de in beweging zijnde vriendenkring positief, waarvoor we dankbaar zijn. We hopen dat uw interesse en steun ons nog lang zullen bijstaan, om onze leefomgeving, onze voedselproductie en mensenontwikkeling verder op weg te helpen.
Hartelijke groeten en dank aan alle vrienden en vrijwilligers in Nederland en Vlaanderen,
namens ons onderbezette bestuur en het volhardend farm team in India,
Gerrit Impens.