’Heilzame Aarde Flyer’
Nr 12 September 2017
De brug tussen Thiru Valagum Farm Europa en India.
Beste Thiru Valagum Farm vrienden,
Aan wie behoort moeder aarde toe?
Een steeds kleinere groep mensen concentreert toenemend eigendom en macht. De middenklasse staat wereldwijd al tien jaar op een nullijn. Het kleinbedrijf, zoals onder de boeren, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Voor meer mensen wordt alles schaarser, razen geplande en totaal vernietigende oorlogen stapsgewijs over een reeks landen en houdt de toegebrachte schade aan moeder aarde’s ecologie maar niet op. Zijn we vergeten, dat de vruchten der aarde voor ons allen zijn en de aarde aan werkelijk iedereen toebehoort? Als dit het antwoord is, dan moet er veel veranderen en vooral wat betreft het verantwoordelijkheidsgevoel van iedere aardeburger.
Wat de sinds pre-historische basisbehoeften betreft, is nu grofweg een op de tien mensen ondervoed. Maar als duurzame ecologische landbouw eenmaal gangbaar zou zijn, dan waren de tafels beter gedekt voor iedereen. Een op de negen mensen heeft geen goede behuizing, terwijl de betonindustrie een CO2 uitstoot heeft waar we werkelijk niet goed van worden. En een op de elf mensen ontbreekt het aan gezond drinkwater. Velen in de welvarende landen lessen hun dorst met frisdranken en bier afkomstig van een klein aantal overgebleven drankbedrijven en megabrouwers.
Tegelijkertijd gaan er nog milioenen mensen prat op de momentele welvaart, die ze (grotendeels) gewetenloos genieten. Bijna een op de acht mensen zit zonder electriciteit, omdat alternatieve energieopwekking zich veel te langzaam laat ontwikkelen. Een op de drie mensen kan het wel schudden, om betrouwbare medicijnen te kunnen verkrijgen, terwijl de farmaceutische industrie onder de grote multinationaldraken op aarde behoren.
Wat de grond en het eigendomsrecht betreft, is de prijs van de grond helemaal los komen te staan van de waarde van de grond. Iemand die land aankoopt en er wil boeren, stuit op een niet levensvatbare situatie, terwijl hij wel de wereld helpt voeden. Grond staat nu gelijk aan financieel kapitaal. Maar is land in feite niet onze meest voorname levensbron? De mogelijkheid om gezonde natuurlijke voeding te produceren is de mens fundamenteel ontnomen.
Lang geleden was de grond voor de tribale bevolking een geschenk van de aarde. De Thiru Valagum Farm was een geschenk uit onze vriendenkring, om het grondeigendom over te kunnen dragen aan onze familie- en zorgboerderij. Mensen die de Heilzame Aarde in India middels giften hebben helpen opbouwen, maakten de grond vrij om te bewerken met een klein aantal ons omringende landarbeiders. Sinds begin van de eeuw hebben we pas in 2016 een verliesloos jaar doorstaan, terwijl we daar bovenop nog extra zorg bieden. Als we het land uit eigen zak hadden aangekocht, dan zouden we al lang het bijltje erbij neer gegooid hebben, vanwege de hopeloos hoge aankoopkosten. De nullijn is min of meer bereikt, maar hoe nu verder in een neo-liberale wereld die een menswaardig bestaan platwalst?
Hoe kunnen we de verkregen grond ten dienste stellen van de zich langzaam ontpoppende ecologische en duurzame landbouwbeweging? We willen als familie- en zorgboerderij dienstbaar zijn voor de ons omringende plattelands-gemeenschap. De landbouwprijzen blijven te laag, maar gelukkig ondersteunt onze vriendenkring onze landbouw en zorg voor milieu en mens. Deze aaneenschakeling is (voorlopig) noodzakelijk, totdat het financiële systeem tussen boer, handelaar en consument duurzaam wordt. Op onze hele kleinschalige manier proberen we voeding te delen, mensen te kleden, leningen te verstrekken om bij te dragen aan fatsoenlijke behuizing, onderwijs en huisambachten.
We planten niet uitsluitend rijst voor eigen gebruik. Onze producten uit bos, akker, tuin en vee komen ten goede aan de ons direct omringende dorpsmensen, die er voor werken of betalen. Vaak komt er geen geld aan te pas, omdat we elkaar wederdiensten verstrekken. Maar allen hebben geld nodig, omdat men dieper verweven is in de maatschappij. Ons probleem is, dat de verdeling van arbeid en geld in onze omgevende gemeenschap heel scheef ligt. Wij gaan met het microkrediet verstrekken flexibel om met rente opeisen en schelden soms zelfs leningen kwijt. We hanteren dus geen verdienmodel met onze leningen, maar helpen schenkend onze omringende arbeiders en dorpelingen op weg. We waarderen dat we dankzij de giften uit onze vriendenkring als boerderij een bescheiden in- en uitademende kleine gemeenschap kunnen zijn. Onze opbrengsten worden we dus niet volledig gecompenseerd met koopgeld uit onze klantenkring en de steun vanuit de stichting helpt, om tesamen in een minimum levensonderhoud te kunnen voorzien. Althans zolang we die nullijn kunnen behouden.
Dhanalakshmi en ik ondernemen en organiseren, terwijl we de arbeiders aansporen meer verantwoordelijkheden te leren dragen. De arbeiders zijn tot voor kort bonded-labour geweest en weten nog steeds geen raad met hun verworven vrijheden. Het is nog een lange weg in het warrige India, om met tevredenheid van alle partijen samen te gaan werken in associaties van boeren, handelaren en consumenten. We spreken er weliswaar van tijd tot tijd over met collega ecologische boeren uit de regio, maar vinden nog niet de vereiste solidariteit onder de bevolking.
Op Thiru Valagum Farm willen we graag, dat de kosten van een redelijk menswaardig bestaan voor alle betrokkenen in de landbouwprijzen zijn doorberekent, maar dit is dus niet het geval. Met onze ecologische aanpak maken we ons niet schuldig aan bodem- en waterverontreiniging, terwijl onze burenboeren dat wel doen. We verkrijgen dezelfde prijzen voor onze producten, maar de buren laten het grondwater en de teeltaarde verzieken door het gebruik van landbouwgiffen. Wie gaat dat betalen? De maatschappelijke waardetoevoeging van het werk op Thiru Valagum Farm is groter dan bij de ons omringende boeren, want wij bouwen de vruchtbaarheid op en de buren vernietigen deze. Nogmaals, we zijn blij met de vriendenkring die ons verhaal blijft steunen. We doen tegelijkertijd ons uiterste best onze dorpelingen duurzaamheid aan te leren, burenboeren tot duurzame productiedoelstellingen, handelaren tot duurzame verhandelingsbeloftes en consumenten tot duurzame koopintenties te brengen. Wie de aarde wil redden, doet met ons mee.
Met hartegroet en een ijzersterk Michaëlsfeest toegewenst op 29 september! Wij gaan alhier zeker weer draken temmen! Voor Familie- en zorgboerderij Thiru Valagum Farm, Gerrit Impens.
Bronnen: https://www.ftm.nl/artikelen/tax-wars-5-van-wie-is-de-aarde ‘Grond kun je niet bezitten’ 29 juli ’17, ‘Waarom worden de rijken rijker en de armen armer?’ 26 mei ’17 en ‘Waarom worden de rijken rijker en de armen armer?’ 26 mei ’17 door Albert Roessingh gepubliceerd door Alertgroepen Nederland. ‘Wie de aarde wil redden moet beter eten’, in Follow the Money, 17 maart 2017.