’Heilzame Aarde Flyer’
Nr 9 September 2016
Minibeurs ecologische landbouw.
Buurmanboer Kodiveel, onze locale informant omtrent allerhande landbouwzaken, attendeerde ons op een themadag ecologische landbouw in het nabije cashewnotenstadje Panruti. Een dozijn kraampjes stond buiten opgesteld op het terrein van een evenementenhal, waar we hartelijk werden verwelkomd door een ontvangstcommittee met een traditionele ecologische snack. Je kon kiezen tussen rode rijstgruwel of hartige vingergierstpap, met wat rauwe ui en verse hete pepers erbij. Voor de dorst was er genoeg water.
Zoals gebruikelijk dachten de aanwezigen, dat ik uit Auroville internationale gemeenschap was overgekomen en werd vergezeld door mijn assistente. Het blijft verbazing wekken, om te vertellen dat ik locaal boer ben en Dhanalakshmi mijn (enige) vrouw is. ‘Een buitenlander die boert, hoe haalt hij het in zijn hoofd’, zie je de mensen bijna hardop denken, ‘daar valt toch niks mee te verdienen?’ ‘Dat geldt voor bijna iedere boer’, is dan ons antwoord, ‘maar we voeden wel de bevolking’. Weldra ontvangen we dan vaak lof vanwege onze zorg voor het Indiase land en het voortbrengen van gezonde voeding, wat onder de huidige omstandigheden niet zonder offervaardige houding en instelling kan gebeuren.
Onder de kraamhouders en bezoekers werd al snel het bekend zijnde struikelblok uitgesproken voor (ecologische) boeren; de markt, die wordt beheersd door de overheid en deze op zijn beurt door de wereldhandel. De prijzen liggen te laag voor de verhandeling van landbouwproducten en de boeren boeten voortdurend in. Regionale NGO’s welke waren vertegenwoordigd, lieten enthousiast enkele zaadbanken zien van inheemse akkerbouw- en groenteteeltgewassen. Het zaadgoed wordt gratis verstrekt en op het eind van het teeltseizoen schenk je de verkregen zaden weer terug aan de zaadbank. Je kunt zelfs lid worden van een districtsvereniging van ecologische boeren, waardoor de prijs van de rijst met 5% wordt verhoogd door een opkomende ecologische handel. Dit dekt voor een ecologische boer nog maar nauwelijks de kostprijs!
De tentoongestelde zaadbanken, worden als genetisch materiaal m.n. op peil gehouden en de toekomst in gebracht door kleinschalige boeren uit verderop gelegen heuvels. Deze mensen behoren tot de traditionele stammenbevolking en leven met een zeer lage bestedingsbehoefte, eten nauwelijks van hun voortgebrachte producten, en staan dichter bij de natuur dan ze ingekapseld zijn door het monetaire systeem. De locale boeren hebben grotere levensbehoeftes aangekweekt en zijn meer op cashinkomen gericht. Hier denken ze een hogere status mee te behalen. Dit verlangde hogere inkomen haalt men nauwelijks uit de opbrengsten van de landbouw, tenzij men kostenbesparend met kunstmest, pesticiden, overirrigatie en hybride zaden buiten het ritme van de seizoenen werkt. Milieuschade en inperking van de gezondheid worden dan niet in rekening gebracht, maar aan de aarde en de maatschappij doorgesluisd.
NGO’s willen graag locale boeren aanzetten om traditionele gewassen te kweken. Maar het is moeilijk om locale boeren om te krijgen. Landbouw als leefwijze is naast de moderne dorpsleefwijze komen te staan. Het boeren kan niet meer de onkosten dragen voor het aangaan van dure huwelijksverbintenissen, religieuze festiviteiten, onkosten voor privéonderwijs en -gezondheidszorg, eigen gemotoriseerd vervoer, huishoudelijke apparaten, aangevoerde voeding en moderne modieuze kleding. Landbouwproducten brengen nu eenmaal niet de juiste prijs op. Granen en peulvruchten worden veelal door de overheid opgekocht en versproducten van het land worden goedkoop opgekocht en duur doorverkocht door handelaren. De consumenten zoeken enkel de goekoopste waren, minachten vaak de boeren en verfoeien de handelaren. Drie maal drie is negen en boer, handelaar en consument zingen hun eigen lied.
De multinationals infiltreren grijnzend de (boeren-) gemeenschappen met hun denkwijzen. De hoofdstraat in Panruti telt een fiks aantal zaakjes die landbouwgif verhandelen en locale boeren overtuigen van de noodzaak van gewassen bespuiten. Landbouwgif drinken is wel de meest populaire manier om uit het leven te stappen. Helaas kennen we uit onze directe omgeving, arbeiderskring en familie mensen die hiermee hun leven beëindigden. Moderne landbouw in India is duidelijk bewezen uitzichtloos en niet duurzaam.
Reliance, een Indiase economische reus, was ook aanwezig op de ecologische minibeurs met haar Reliance Foundation. Via i-pad, SMS, radio en e-mail geven ze de boer de nodige raad om al zijn problemen op te lossen, en natuurlijk kan de ecologische boer ook terecht bij hun, want ze zijn van alle markten thuis die lui. Vanuit je hut of van onder een palmboom met je mobiel telefoontje staan de deskundigen je direct terzijde met antwoorden op je landbouwkundige problemen. De hele website bekeken met het populaire ontwikkelingsjargon, waarin de woorden holistisch, duurzaamheid, participatie, zelfwerkzaamheid mooi worden gebruikt, maar niet één woord wat zich tegen massavaccinaties en genetische manipulatie richt, het gebruik van kunstmest en pesticiden afwijst, of de ecologische methodes van landbouw promoot. Hun programma’s dekken cultuur, educatie, gezondheid en landbouw en weten met 450 intituten samen te werken en 5500 dorpen te bereiken met hun wereldverbeterend imago. Multinationals weten zich onder de Indiase bevolking heel goed als afgoden op te werken, geniepig ondergedoken op het fysieke plan.
Er stond ook een stand van een bedrijfje met snel groeiende cocospalmen, welke aardig weten te concureren tegen traditionele trager groeiende torenhoge cocosbomen. Uit Pondicherry stad stond er een vertegenwoordiging van een bedrijfje, dat koolstofrijke compost aanbood, gemaakt uit stadsafval. Aardig initiatief, maar een slimme kleinschalige boer weet zijn eigen koolstof wel aan te maken in de grond. Weer een ander bedrijf liet haar producten zien, welke bacteriologische activiteit in de bodem doet toenemen voor een betere oogst op uitgemergelde gronden. Ook bood iemand groentezaden aan uit eigen kweek, waar we een voorraadje van insloegen voor onze schaduwkas.
Voordrachten op de eerste verdieping van de evenementenhal waren te horen tot op grote afstand, omdat gewoonlijk luidsprekers behoorlijk luidkeels openstaan in India. Er is helaas geen bijzonder nieuws te vermelden van de aanwezige sprekers. Vele woorden en lekker in het gehoor liggende holle frasen die leiden tot weinig daden daverden over ons heen. Het districtshoofd kwam als eregast ook op bezoek en werd onnavolgbaar langs de kraampjes geleid, prees het initiatief en verdween weldra weer uit het zicht.
Drie maal drie is negen en ook Thiru Valagum Farm zingt zijn eigen lied. Op de melodie van een eeuwoud lied heeft Dhanalakshmi ooit wakkerschuddende woorden geschreven ter behoud van en tbv een duurzame ontwikkeling van ecologie, landbouw en de mensen om ons heen. Zeker weten, dat de mensen uit onze omgeving na nog eens honderd jaar de groene impuls graag verder opnemen, gebaseerd op de aanzet welke we nu geven voor een levenskrachtig milieu, een wilskrachtige arbeidsmoraal, een liefdevolle saamhorigheidsoproep en een helder zicht op licht op aarde. De vriendenkring van Thiru Valagum Farm staat ons daarin bij. Wij hoeven zelf geen afgod te zijn, maar doen wel een beroep op het Goddelijke in iedere boerenfamilie, de innerlijke roep om stand te houden met het edele beroep van landbouwer.
Voor Familie- en zorgboerderij Thiru Valagum Farm, Gerrit Impens.