’Heilzame Aarde Flyer’
Nr 11 Mei 2017
De brug tussen Thiru Valagum Farm Europa en India.
Vrijdag 19 mei 2017 schreef verslaggever Guido van der Heijden ‘Bioboer biedt thuis voor armen’ in de dagbladen PZC en BN de Stem. Hier kregen we leuke reacties op en het artikel deed een handvol mensen besluiten, voor het eerst persoonlijk kennis te maken met ons. Dit kon de dag na de publikatie tijdens onze presentatie in buurthuis de Kameleon in Terneuzen. We waren vereerd 20 bezoekers te mogen ontvangen, waaronder ook trouwe vrienden, om ons verhaal te beluisteren en van onze video’s uit India te genieten. Er ontstond een intensieve uitwisseling van vragen, antwoorden en opmerkingen omtrent de aandachtsgebieden die ons er werkelijk alles toe doen; ecologie, landbouw en mens op weg. Het werd een levendige ontmoeting tussen oost en west, waarbij de maatschappelijke en milieu-omstandigheden in beide gebieden van onze wereld werden afgetast.
Namens de fusiepartij TOP/Gemeentebelangen functioneert Frank van Hulle als Terneuzense wethouder. Met als studie-achtergrond geografie neemt hij als de voornaamste portefeuille Ruimtelijke Ordening op zich. Ik besloot om op hem af te stappen, gezien ik in het verleden in mijn landschaps-observatiekursussen tesamen met velen ook heb gepoogd onze leefruimte duurzaam te ordenen. Frank beaamde tijdens een amikaal gesprek vlak voor onze publieke bijeenkomst in het Terneuzense buurthuis, dat ecologie wel meer ruimte verdient, maar andere aandachtsgbieden zoals economie door de regelgeving en de zakenwereld voorrang krijgen. We zien helaas de initiatiefneming in Terneuzen voor ecologisch herstel en sociale innovatie maar moeizaam voortschreiden. Er is bijzonder weinig ruimte beschikbaar voor mensen, die de aanwas van biologisch groen en biodiversiteit in de regio daadwerkelijk willen of kunnen aanpakken. Van beschikbare fondsen en grensoverschrijdende subsidies wordt echter minder gebruik gemaakt, dan mogelijk zou zijn. Onze ruimte kan dus wel duurzamer worden ingevuld, vooral door milieu, handel, sociaal welzijn en het cultuurgoed beter op elkaar af te stemmen.
Zeeuws Vlaanderen is nauwelijks zelfvoorzienend wat betreft regionale voedselproductie. Rond de boerderijen zijn er maar weinig groentetuinen te vinden. Volkstuinen in de regio springen nauwelijks in het oog en voorzien niet veel extra monden van verse voeding. De Terneuzense kinderboerderij levert enkel knuffeldiertjes op. Waarom zouden we de scholieren niet uitdagen schooltuinen aan te leggen met bloemen, kruiden, groentes en fruitbomen? Kunnen bedrijventerreinen en openbaar groen niet productiever worden, met de aanleg van consumeerbaar groen? Mensen genoeg in Europa, maar het burgerinitiatief lijkt ontzettend ontspoord te zijn door een verstrikkend regelnetwerk.
De verstoorde weerspatronen, de internationale spanningen, de heter wordende nieuwe koude oorlog, de afhankelijkheid van de consument van de supermarktketens, de dreiging van opgedrongen gmo’s op het land en op ons bord, de Zeeuws Vlaamse afhankelijkheid van de Westerscheldetunnel en de formele wurggreep van de arbeidersbevolking….., zijn er niet genoeg doodserieuze redenen te noemen, om op eigen kracht meer verantwoording op ons te gaan nemen? Middels verbouw van regionale ecologische voeding kan dat. Elkaar empatisch stimuleren en ondersteunen op cultureel, sociaal en economisch vlak kan als men elkaar recht in de ogen kijkt. Schakel de tv en doelloos vermaak wat vaker uit en schakel jezelf in met je eigen capaciteiten om elkaar te dienen, te respecteren en te bewonderen. De kerken zijn bijna allemaal op slot, dus kunnen de harten op vrij initiatief wagenwijd open. Oorlogsdreiging en milieuverstoring zijn uit den boze en zouden ons weggestoken geweten veel meer moeten doen oplichten. De moeder aarde onder onze voeten moet nog belopen worden door eindeloze rijen generaties die op de onze volgen. De wereld van vandaag lijkt hier geen erg welkome omgeving voor te vormen. Wat zijn onze intenties als heersende aardebewoners? Toezien en verval toelaten, of toeschietelijk opbouw toedelen?
Wat Thiru Valagum Farm met ecologie, landbouw en mens op weg in India probeert te bewerkstelligen lijkt perspectief te bieden. Wat er aan behoeftes leeft om per direct in Terneuzen ecologische en sociale innovaties ten uitvoering te brengen, lijkt door regeltjes en een zakelijke mentaliteit te worden ingeperkt. De noodzaak van een duurzame opbloei in de streek tussen ‘Dee en Hontenisse’ waar ik ben opgegroeid wordt niet serieus genoeg genomen. De voorheen afhankelijke landarbeiders zijn nu afhankelijke fabrieksarbeiders. Hadden de grootgrondeigenaars het goed voor met de Zeeuws Vlamingen? Hebben de multinationals het nu goed voor met de burgers die zich ophouden tussen Vlaanderen en de Westerschelde? Wat vieren we eigenlijk tijdens de dag van de vrijheid? Dat mijn pilsje ‘s-avonds na gedane arbeid koel staat en je ideologie verdampt in een gelaten roes, jezelf loswekend van een knagend geweten?
Laten we nog lang niet tevreden zijn met de 4.000 bioboeren en tuinders in Nederland, die ecologisch werken. Dit aantal had al lang veel groter moeten zijn, gezien de recente opleving de achterstand op buitenlandse ontwikkelingen echter maar een beetje goed maakt. De keuzes tot omschakeling worden niet altijd gemaakt uit ideologische overwegingen, maar veel meer uit economische noodzakelijkheid. Zo’n overwegingsbasis geeft nog altijd te weinig hoop. Een urgente omwenteling tot maatschappelijke saamhorigheid ten behoeve van een gezonde aarde moet zonder oponthoud plaats gaan vinden. Zit elkaar niet in de weg, maar baan gezamenlijk een totaal nieuwe weg. En wek je nieuwsgierigheid op voor een holistische levensbeschouwing. Ik weet het wel, men gaat zo’n moraliserend woord graag gewetenloos uit de weg.
We kunnen de vriendenkring van Stichting Thiru Valagum Farm en de mensen die verbonden zijn aan de gelijknamige familie-en zorgboerderij in India wel een beetje vergelijken met verbroederlijkte gemeentes. Deze delen in de meest gewenste zin hun ideologiën, houden er actieve samenwerkingsverbanden op na en staan elkaar ten dienste zonder daar direct voor bezoldigd te moeten worden, in een natuurlijk milieu waar het leven kan stromen. Thiru Valagum Farm, de heilzame aarde, wenst zo’n dergelijke actieve overbrugging tussen stichting en boerderij te behouden en verder in opwaartse kracht te onderhouden. Het Terneuzense stichtingsbestuur behoeft dringend versterking. De vriendenkring vraagt om uitbreiding tot ver boven de huidige 200 vrienden. De Indiase familie- en zorgboerderij wilt een rots in de branding blijven ter ontwikkeling van de ecologie (de levensbron), de landbouw (de voedingsbron) en de mens op weg (in waarachtige vrijheid).
Wij hopen nog vele mensen te ontmoeten tot we 15 juli weer naar India vertrekken. Een presentatie van ons werk ligt nog in het verschiet in de bibliotheek van Oostburg en waarschijnlijk nogmaals in Terneuzen en zelfs in Haarlem. Kom over de brug! De naam van het genoemde artikel van Guido van der Heijden zou ik graag omdopen tot ‘Als alle boeren bioboeren zijn, is er een aangenaam thuis voor de hele wereldbevolking’. Samen op weg voor een planeet van liefde.
Voor Familie- en zorgboerderij Thiru Valagum Farm, Gerrit Impens.