’Heilzame Aarde Flyer’
Nr 16 Januari 2019
Aan onze Thiru Valagum Farm vrienden
Het Pongal-oogstfeest.
We hebben onlangs de twaalf heilige nachten afgesloten met een gezamenlijke bijeenkomst ter ere van de drie koningen, die de geboorte van Jezus Christus in het licht van goudzuiver denken (goud), liefdevolle religieuze gevoelens (wierrook) en gezondmakende daden (myrhe) stelden. Pas daarna hebben we de Kerstversieringen opgeruimd. Tijdens januari vieren we op Thiru Valagum Farm het nog altijd heel populaire Hindoe Pongal-festival. Net zoals in Europa wordt de innerlijke betekenis van de seizoensfeesten niet door iedereen nagevorst. Hier een beschrijving hoe wij het Pongalfestival vieren en beleven.
In januari is de moesonregen zowiezo tot een einde gekomen, terwijl begin december en vlak voor Kerst helaas reeds de laatste buien de akkers voor het laatst bevochtigden. De diepwaterbron die te weinig wordt aangevuld met regenwater en nog op halve kracht werkt, maakt dat we de akkerbouw ook dit seizoen niet voor de volle honderd procent kunnen uitvoeren. De eerste zomerregens vanaf juni 2018 brachten wederom te weinig vocht om het seizoen op te starten met bodemverrijkende groenbemesters. Gelukkig hebben we onze normale compost- en mestvoorraad voorhanden om de voornaamste teelten bij te staan. Half augustus vingen we aan met het inzaaien van de helft van de rijstteelt, waarna een tweede partij half october volgde. We kweken altijd traditionele rijstsoorten, die langer dan de hybride soorten opgroeien en afrijpen. Mits de regens afdoende vielen bereikten we de afgelopen jaren meestal een goede kwaliteit met een gemiddelde opbrengst. Dit vereiste zo’n zes jaren aan bodemherstelling vanwege overirrigatie, erosie en toepassing van kunstmest en pesticiden door de vorige eigenaren, die de plek welke we verzorgen teisterden. Dit waren voor ons opofferende jaren met lage opbrengsten ten behoeve van de wederopbouw van de bodemvruchtbaarheid. Dit is mede door financiële ondersteuning van onze vriendenkring bewerkstelligd. Een locale boer weet dit offer nauwelijks op te brengen en gaat stug door met de conventionele landbouw die onvolwaardige voeding en schade aan het milieu voortbrengt. Heel wat boeren weten snelgroeiende rijst zelfs twee keer per jaar te oogsten, maar dit graan met een bijsmaakje en een opgebroken seizoensritme komt veelal terecht voor een gesubsidieerde prijs bij de arme bevolking. Thiru Valagum Farm heeft andere strevingen, die afwijken van de gangbare.
Het Pongal-oogstfestival, wat zowel onder de stads- en dorpsbevolking wordt gevierd, vangt aan met opruimen en verbranden van overbodig afval. Sinds de komst van niet organisch afval in de huishoudens is het deels symbolisch en deels praktisch verbrandingsvuur ontaard in gigantische gifwolken, die overal op straat jaarlijks opstijgen vlak voor aanvang van het feest. Het jaar 2019 is gelukkig aangevangen met de reductie van veertien soorten plastiek die niet meer in omloop mogen worden gebracht. Of dit daadwerkelijk een succes wordt valt nog te bezien, maar zonder meegebrachte boodschappentas is het reeds onhandig winkelen in India.
Dit jaar vieren we de seizoensfeesten minder uitbundig en met minder ritueel. De reden hiervoor is dat afgelopen november Dhanalakshmi haar vader en ook mijn vader zijn gestorven. De dag voor aanvang van de Pongal-festiviteiten zijn er twee offermaaltijden klaargemaakt. Voor beide heren werden symbolisch hun lievelingsmaaltijden opgediend, terwijl de maaltijden tijdens de de festiviteiten dit keer verder sober bleven.
Een volgende stap na de schoonmaak en het ook vaak voorkomende schilderwerk in huis, is de landzegening. De mensen die geen land bezitten bezoeken de locale tempels, terwijl de pachters en zelfstandige boeren een zegen uitbrengen over hun land. Min of meer centraal gelegen op het land van Thiru Valagum Farm vindt jaarlijks het Pongal-landritueel plaats, waar we op dat moment doorgaans midden in de afrijpende rijstvelden vertoeven. Mijn schoonmoeder Ganthi-ama heeft hier destijds de plek voor bepaald onder een heilige Neemboom, een door het volk hoog geëerde medicinale inheemse boom. Na een plechtig ritueel met vuur, wierrook, kumkum en tarmerikpoeder wordt onder de boom nieuw geoogste rijst opgekookt, mits reeds voorradig. De niet voorgekookte en daarna ingedroogde rijst, dus ‘rauwe’ rijst, wordt gemengd met bruine rietsuiker. Het moment waarop de rijst kookt, in een daarvoor speciaal nieuw aangeschafte ronde lemen kookpot, wordt enthousiast beleefd door luidkeels ‘Pongalo’ te roepen. De zoete rijst wordt ter plekke meteen geconsumeerd door de aanwezigen. Op Thiru Valagum Farm zijn dit meestal enkele medewerkers, dorpelingen, familieleden en ons gezin. In 2014 hebben François en Cecile Impens, mijn ouders en initiatiefnemers van onze stichting, nog een laatste keer deelgenomen aan het Pongal-festival. Na alle zorg voor het land mogen we vanaf dit moment de oogst weer in dankbaarheid ontvangen. Voor mensen met een wat uitgebreider bewustzijn en kennis omtrent de kosmische en de elementaire wezens, inclusief de land-deva, het wezen dat zich speciaal ontfermt over het land dat door een familie wordt verzorgd, is de landzegening een essentiële gebeurtenis, dat hemel en aarde met elkaar verbindt. Vooral in ons technologisch tijdperk is het belangrijk ook te leren kijken op levenskrachtenniveau.
Reeds enkele weken voor het festival wordt er ‘s-morgens voor de deur een kolam of mandala getekend met rijst- en kleurpoeder. Tijdens de dag van het koeie-pongal is de kolam extra mooi. Deze dag na de landzegening wordt er buiten wederom nieuw geoogste rijst klaargemaakt, en wel vlak voor de voordeur van het woonhuis. Ook hier wordt een nieuwe lemen pot voor gebruikt. Jaarlijks wordt op precies dezelfde plek gekookt en de overgebleven as blijft altijd achter in het heropende putje waar het vuur brandt. Daarnaast wordt er een uitgebreide maaltijd klaargemaakt waarvan eerst een portie wordt opgediend voor de huiskoe en of de verkozen koe uit de kudde. De koe is dan reeds gewassen, gezegend en versierd met bloemen en kruiden. Hierop volgt dan een rondedans rond de koe. ‘s-Avonds rijden de ossekarren met grote snelheid door het dorp richting een tempel voor een zegening. De inzittenden, meestal kinderen, laten dan nogmaals luidruchtig het ‘Pongalo’ horen. De ossenkarren zijn tegenwoordig veelal vervangen door opgesierde tractoren, motoren en auto’s. De koe schenkt de boer kalveren, melk en mest. De mest wordt ingeploegd op het land waar de rijst wordt ingezaaid. Het graan wordt geoogst en het stro is voor het vee. Deze ecologische kringloop pastte in het verleden heel mooi in de seizoenen van het jaar. De schoonheid van het levende landschap kwam door deze verhoudingen tot uitdrukking. De rijst en de koe zijn middels de mest of compost met elkaar verbonden. De mest is als de gouden trouwring of tali in India. Zoals door de huwelijkstrouw het gezin een hart en vredelievende identiteit heeft, schenkt de mest of compost nieuw leven aan de boerderij. We weten dat het Christuswezen zich heeft verbonden met het leven van Moeder Aarde. Om in de levenssfeer te werken als boer is niet minder dan een hoogwaardige heilige / heilzame uitdaging.
Op Thiru Valagum Farm zaaien we nog steeds de rijst in volgens het ritme van de seizoenen. De gangbaar geteelde rijst is hier steeds meer van losgekoppeld, door snel groeien met kunstmest en ziekte onderdrukken met gif. Er is inmiddels minder water, vee en minder mest in de dorpen. De (kunst-) meststoffen komen nu uit de industrie. De afgelopen jaren zijn er maar weinig ossen meer die worden gebruikt voor de trekkracht. Tractoren hebben het meeste werk overgenomen. Ook Thiru Valagum Farm stapte noodgedwongen ten behoeve van efficiëntie over van ossentrekkracht naar het gebruik van een eigen tractor.
Weliswaar wordt er ook veel meer vlees geconsumeerd in India sinds de markteconomie is aangetrokken. Zelfs daags na het Pongal-festival worden er vele koeien geslacht om na te feesten met vlees en alcohol. Voorheen vond er veelal een vegetarische picknic plaats. Toen ik in 1989 voor het eerst in Noord-India kwam gingen oude koeien met pensioen en werd enkel hun huid gebruikt nadat ze een natuurlijke dood waren gestorven.
Het voornaamste punt is, dat we oog blijven houden voor de ecologische kringlopen en wonderbaarlijke verhoudingen die we kunnen verzorgen tussen de mens, het dier, de gewassen, het water en de bodem, de elementaire wezens en de Goden. De nog in eer gehouden rituelen tijdens Pongal voor rijst en vee geven daartoe hoop.
Voor Familie- en zorgboerderij Thiru Valagum Farm, Gerrit Impens.